۱۶ آذر از آن رو « روز دانشجو » نام گرفت و با وجود سقوط رژیم پهلوی اعتبار و استمرار خود را حفظ کرد که از سویی نماد بیداری، خیزش و اعتراض دانشجو نسبت به شرایط موجود و از سویی نشانگر سفاکی و بیرحمی دولت کودتا و قصد آن برای ایستادگی در برابر مردم حتی به بهای ریختن خون دانشجویان در صحن دانشگاه بود. دانشجویان با آگاهی از قصد حکومت برای برقراری روابط سیاسی با انگلیس و سفر معاون رئیس جمهور آمریکا به ایران این اقدامات را گامی برای بی اعتبار کردن مطالبه اساسی نهضت ملی ایرانیان که همانا حاکمیت ملت بر سرنوشت و منابع طبیعی خویش بود دانستند و دولت کودتا نیز با توسل به زور عریان و با بیرحمی تمام، بی اعتنا به حرمت دانشگاه، از شلیک گلوله و ریختن خون سه آذر اهورایی (شهیدان احمد قندچی، آذر (مهدی) شریعت‌رضوی و مصطفی بزرگ‌نیا) ابا نکرد تا نشان دهد فصل دیگری در سیاست ایران آغاز شده و قصد هیچگونه انعطاف و عقب نشینی ندارد. اما گذر ایام نشان داد که سفاکی و بیرحمی و ریختن خون مردم و دانشجویان آگاه بر سنگفرش های سرد و تیره و ایستادگی در برابر خواست ملت سرانجامی جز تشدید شکاف دولت و ملت و سقوط و فروپاشی ندارد.
۱۶ آذر الگوی بیداری و اعتراض به استبداد حاکم و نقض حاکمیت ملی با پیشگامی دانشجویان است ؛ صدای دانشجویان صدای همیشه بیدار جامعه است ؛ پرسشها ، انتقادها و شک و تردیدهای آنان نیز همواره بازتابی از شرایط جاری جامعه است . بسی جای تاسف است که در این ایام صدای دانشجویان شنیده نمی شود و به جای اینکه دانشجویان منتقد و معترض قدر ببینند با انواع محدودیت ها و فشارها روبرو هستند.
ضمن گرامیداشت یاد و آرمان شهیدان این روز بزرگ بر این نکته پند آموز تاریخی واقعه ۱۶ آذر تاکید می کند که رمز بقای حکومت در شنیدن به موقع صدای مردم و پاسخگوئی مناسب به مطالبات آنان است و امروزه این صدا بطور رسا بر زبان دانشجویان جاری است و آنها شایسته تقدیرند.
انجمن اسلامی مدرسین دانشگاهها
پانزده آذر۱۴۰۱