تداوم و گسترش اعتراضات در محیط دانشگاه و نحوۀ مواجهه با آن، انجمن اسلامي مدرسين دانشگاه فردوسي مشهد را برآن داشت تا نکات دلسوزانه­ای را برای حفظ آرامش محیط دانشگاه و در جهت انجام رسالت دانشگاهي و اصلاحگرانۀ خويش، به مدیران و مسئولان دانشگاه متذکر شود؛ گرچه پیشتر ( در بیانیه قبلی) بر برخی از آنها  تأکید شده است؛ از جمله اینکه:

 اولا دانشگاه میزان الحراره جامعه است و دانشجویان، سخنگویان صادق جامعه هستند و لذا پرسش­ها ، انتقادها و شک و تردیدهای آنان نیز بازتابی از خواسته­های اجتماعی است که باید به­درستی صدای آنان را شنید؛

ثانیا دانشگاه مهمترین نهاد برای گفتگوست و از توانایی و امکانات کافی برای تحلیل عمیق و همه جانبه مسائل اجتماعی از جمله اعتراضات اخیر برخوردار است و گفتگوهای سازنده با دانشجویان معترض و صورت­بندی دقیق مطالبات آنان برای امن نگه­داشتن محیط داخل دانشگاه میسّر است و نیازی به مداخله نیروهای بیرونی وجود ندارد، و چه بسا این مداخله­ها مخلّ آرامش و مضرّ به حال دانشگاه است؛

ثالثا اعتراض یک حق قانونی برای همه است و وظیفه دانشگاه است با بهره گیری از انواع ظرفیتهای اداری و همکاری نیروهای درون دانشگاهی بویژه تشکّلهای دانشجویی، تشکّلهای هیأت علمی و سایر گروههای مرجع دانشگاه از حرکتهای اعتراضی دانشجویان صیانت کرده و از هرگونه اعمال خشونتی قویا جلوگیری نماید؛

رابعا اعتراضهای جاری در انواع محرومیتها ، محدودیتها و سلب آزادیها، تبعیضها و بی عدالتیها ریشه دارد و مادامی که برای رفع آنها اقدام مناسبی انجام نشود و پاسخ مناسب به مطالبات داده نشود ، نارضایتی بر هم انباشته خواهد شد و به تبع آن، اعتراضات به اشکال مختلف تداوم پیدا خواهد کرد. ضمن آنکه پاسخگویی نامناسب به مطالبات و استفاده از روشهای قهری برای کنترل اعتراضات، مردم و حاکمیت را در چرخه­ای فروبسته از خشونت گرفتار خواهد کرد و به هر دو، آسیب خواهد رساند.

متاسفانه شيوۀ مواجهه با اعتراضات در چند هفتۀ اخير نشان مي دهد مسئولان کشور با غفلت از ریشه­های اجتماعی اعتراضات جاری و تقليل آن به مداخله دولتهاي متخاصم، راهبرد مناسب و مؤثري برای پاسخگوئی به مطالبات اتخاذ نكرده­اند. اتخاذ این راهبرد در محیط دانشگاه (راهبرد امنیتی و انضباطی با معترضین) نه تنها کمکی به حل این منازعه و فروکش کردن اعتراضات نمی­کند بلکه باعث تشدید آن در دانشگاه می گردد. بر این اساس این انجمن مجددا تأکید می کند:

۱- توسل به ابزارهاي تهديد و ارعاب در مواجهه با دانشجويان معترض، اعم از اتخاذ تصميمات آني و شديد كميته انضباطي، تعلیق و محروميت دانشجويان از تحصيل، منع ورود برخي دانشجويان به دانشگاه، احضار دانشجویان، عدم رعایت بیطرفی درحل منازعه ، حضور غیرعادی نیروهای حراست و بعضا برخورد خشن با دانشجویان، حضور نیروهایی در دانشگاه كه شائبه دانشگاهی نبودن آنها جدّي است و ... نه تنها كمكي به كاهش اعتراضات نمي كند، بلكه موج جديدي از التهابات دانشجويي و دور باطل شدت عمل و برخوردهاي قهرآميز را به دنبال خواهد داشت.

۲- همانگونه كه سیاست يكدست كردن حاكميت نتوانسته به حل مشكلات سياسي، اقتصادي و بين­المللي کشور کمک کند بلكه به تشدید و تعمیق مشكلات انجامیده، اقدام دانشگاه در يكدست كردن تمام مراكز تصميم­گيري خود بويژه كميته­ها و هيأتهای انضباطي و انتظامي، اقدامي دور از تدبير و خرد دانشگاهی است و توان حل منازعه را در دانشگاه بشدت کاهش خواهد داد. ناتوانی در حل منازعات درون­دانشگاهی و تاثیرپذیری مدیریت دانشگاه از نیروهای بیرونی، علاوه بر اینکه زمینه را برای تحمیل انواع فشارها بر معترضین فراهم می کند ، سبب تشدید تعارضات و اعتراضات درونی دانشگاه نیز خواهد گردید.

این انجمن ضمن تأکید بر به رسمیت شناختن حق اعتراض مسالمت­آمیز، مخالفت شدید با برخوردهای امنیتی و انضباطی با معترضین و تاکید بر آزادی فوری دانشجویان زندانی، آمادگي خود را براي تدارک انواع گفتگوهای آزاداندیشانه با دانشجویان و اعضای هیات علمی دانشگاه در جهت تبيين علمي ريشه­هاي اعتراضات و ارائه راهكارها، صورت بندی مطالبات و روشهای مسالمت آمیز حل منازعه در دانشگاه، اعلام می دارد.

انجمن اسلامي مدرسين دانشگاه فردوسي مشهد

۱۰ ابان ۱۴۰۱